بررسی میزان رضایت بیماران سرپائی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان آیت اله طالقانی شهر تهران طی سالهای ۸۱ – ۱۳۸۰

سابقه و هدف: درمانگاه بیمارستان یکی از اولین نقاطی است که بیماران در بدو ورود به بیمارستان با آنجا آشنا می شوند. نحوه ارائه خدمات در این مکان نقش به سزائی در برداشت کلی بیماران و نیز میزان رضایت آنها از خدمات درمانی و بهداشتی بیمارستانی دارد. هدف از این مطالعه بررسی شاخص های جمعیتی و نیز میزان رضایت مندی مراجعین از خدمات پزشکی ، پرستاری ، درمانی ، پاراکلینیکی و نحوه اداره درمانگاه یک بیمارستان عمومی دانشگاهی است. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی روی نمونه های در دسترس برای جمع آوری داده صورت گرفت. این تحقیق از مهرماه 1380 تا پایان شهریور ماه 1381 به وسیله مصاحبه شفاهی چهره به چهره و از طریق یک پرسشنامه طراحی شده بر روی بیماران سرپایی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان آیت اله طالقانی شهر تهران وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی صورت گرفت. در طول مدت فوق 1098 بیمار حاضر به شرکت در مصاحبه شده و وارد مطالعه گردیدند. یافته ها:1/57% از مراجعین زن و 9/42% از آنها مرد بودند. میانگین سنی (± انحراف معیار) بیماران 8/1631 سال بود. 85% مراجعین از استان تهران بودند. درمانگاه های ارتوپدی، فک وصورت، زنان و زایمان به ترتیب با 3/14، 5/12و 6/11% از مراجعین بیشترین تعداد مراجعه کننده را داشتند. زمان انتظار بیماران جهت معاینه توسط پزشک از 15 تا 360 دقیقه با میانگین 66103 دقیقه متغیر بود. در زمینه کادر درمانی و خدماتی 805 نفر (5/74%) از منشی درمانگاه، 800 نفر (1/74%) از کادر اداری درمانگاه و 581 نفر (8/53%) از پزشک خود رضایت داشتند. دیرآمدن پزشکان به درمانگاه و فقدان نظارت پزشک متخصص دو فاکتور عمده نارضایتی بیماران بودند. درزمینه خدمات بهداشتی میزان رضایت ازکلینیکهای واکسیناسیون 5/85% و تنظیم خانواده 4/82% بود. نتیجه گیری و توصیه ها: بسیاری از کاستی های مطرح شده با ارائه یک برنامه صحیح و منسجم قابل اصلاح می باشند. حضور منظم پزشک متخصص در درمانگاه از طریق تعیین کادر ثابت درمانی برای درمانگاه ، تقویت خدمات جنبی نظیر ارائه دارو به بیماران سرپائی می توانند در جلب رضایت آنان سودمند باشند.